Jip, jip, (= oui, oui) we zijn deze morgen weer wakker geworden in het oosten van ons land (= notre pays), het oosten van de provincie Luik (= Liège). Tot in 1918 was dit zelfs het meest oostelijke punt van ons land want nadien, na de oorlog 14-18, kwamen er de Oostkantons (= Eupen-Malmedy) bij als oorlogscompensatie.
Na ons ontbijt maakten we ons klaar om de streek én de stad Spa eens goed onder de loep te nemen. Voor het eerst leerden we dat een bron niet steeds gelijk is aan een bron d.w.z. ‘un pouhon’ is niet gelijk aan ‘une source’. Spa is wereldberoemd om zijn water en dat werd dikwijls vermeld: de eeuwenlange traditie van de wasplaatsen in de stad én natuurlijk de wereldbekendheid van de wellnessbaden.
Een stadswandeling verliep langs smalle straatjes en steegjes (= het beluik), langs het kasteel en de gaanderijen van koningin Marie-Henriette, de nieuwe en oude badplaatsen, het gebouw -geschonken door Peter de Grote (= Pierre le Grand, tsaar van Rusland)- die hier door het gezonde water helemaal genas. Alweer bijgeleerd: une voiture agée, le bien-être, la justice de paix.
Onze wandeling sloten we af als “een waar genoegen” (= de laatste woorden van de muzikanten van de Titanic waarvan de eerste violist uit Spa afkomstig was).
Na een 6,8 km lange tocht doorheen de stad waarbij de kerstsfeer reeds te zien was, kwamen we in lichte regen aan waardoor dat middagmaal (= spaghetti) heerlijk smaakte.
De hele korte middagpauze werd gevolgd door activiteiten, opnieuw in de miezerige regen: sport-en spel door meester Christophe en de juffen en het adembenemend touwenparcours o.l.v. meester Karel. Enkelen overwonnen hun hoogtevrees en kroonden zich als een echte acrobaten.
Ondertussen kregen we bezoek van mevr. directeur en enkele leerkrachten.
Na deze sportieve dag knorden onze maagjes alweer. We kregen een lekker gebraad met wortelpuree voorgeschoteld.
Weer niet lang getalmd (= direct erna) stond de spektakelshow reeds op ons te wachten: ‘magic’, ‘illusions’ en vingervlugheid sloegen ons met verbazing. Zowel juf Christa als meester Karel werden uitgedaagd om enkele illusies op het podium uit te testen.
Ongewild was het toch wat later dan we wilden. We hoorden al snel onze bedjes roepen. De bosklassers doken al snel onder de wol en dromen al van de (hopelijk met sneeuw bedekte) wandeltocht doorheen de Hoge Venen. Slaapzacht!
